Η ενασχόληση μας με το ιατρικό δίκαιο, έχει σκοπό τον σεβασμό προς το θείο δώρο της ζωής και την αποτροπή ιατρικών σφαλμάτων, την προστασία της υγείας της μητέρας και του νεογνού. Πολλές οικογένειες ζουν αφόρητα δράματα και καταδικάζονται σε ένα Γολγοθά εφ’ όρου ζωής. Είναι γνωστό πως στα δικαστήρια δεν είθισται γιατρός να καταθέτει εναντίον γιατρού. Σύμφωνα μάλιστα με το Πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη υπάρχει «συντεχνιακή αλληλοκάλυψη», δηλαδή κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη που βρίσκει πρόσφορο έδαφος στα δημόσια νοσοκομεία όπου οι Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις είναι κατά κανόνα απαλλακτικές για τον γιατρό. Επίσης, το Πόρισμα υπογραμμίζει την «ακολουθία μεταξύ πειθαρχικών και δικαστικών αποφάσεων. Εμφανίζεται έτσι το φαινόμενο για τις ίδιες ιατρικές πράξεις να κηρύσσονται ένοχοι οι ιατροί για ανθρωποκτονία (από αμέλεια) αλλά ταυτόχρονα να αθωώνονται πειθαρχικά(!)». Η απόδειξη των ιατρικών λαθών είναι μεν επίπονη διαδικασία που δυσχεραίνεται από την πραγματογνωμοσύνη, όμως επιτυγχάνουμε μεγάλες αποζημιώσεις λόγω της πολυετούς ενασχόλησης και εξειδίκευσης μας. Η όποια καταδικαστική απόφαση κατά ιατρού, συντελεί στη συμμόρφωση του, συνετίζοντας παράλληλα τους συναδέλφους του.